~Nathaniel Hourgard~

Czasem trzeba wyjść i się przewietrzyć... Ale do lasu to jeszcze Nathaniela nie ciągnęło. Prawdopodobnie już przyjeżdżając tutaj spodobało mu się piękno panującego tutaj otoczenia. Przechadzając się wzdłuż gruntowych, leśnych ścieżek, czasem spoglądał w stronę księżyca - tym samym też rozmyślając.

~Nathaniel Hourgard~

Nie zauważając Natashy, po chwili poczuł jedynie ból po upadku na ziemię. Zauważył przed sobą Natashę leżącą na nim. Lekko zmieszany powiedział ze spokojem - Wiem, że jest ciemno... Ale czasem warto spojrzeć przed siebie... - westchnął, spoglądając na nią.

~Nathaniel Hourgard

- Ech, no niech Ci będzie. Przepraszam. - westchnął ponownie, powstając powoli i otrzepując się z ziemi - Jednak zdaje mi się, że po twojej stronie także jest wina. Chociaż i tak nieważne. Nic się nie stało. Poza tym... - zamyślił się chwilę - Zwiedzałem las. O tej porze jest czasem piękniejszy.

~Nathaniel Hourgard~

-Dziwny... - lekko się zaśmiał - Różnie można to interpretować. Bo jakby nie patrzeć, jesteś zupełnie obojętna wobec chłopaków... Lub po prostu starasz się ich unikać. Jakieś złe przeczucia co do nich? Jeśli mogę zapytać oczywiście. - zapytał spokojnie, rozglądając się po okolicy.

~Nathaniel Hourgard~

- Mądry? - znów lekko się zaśmiał - Ta ocena nie zależy ode mnie. Równie dobrze mogę być mądry w czyichś oczach a głupi w oczach kogoś innego. - przebadał ją wzrokiem - A uwaga jest rzeczą względną. Bardziej wolę korzystać z zasady "Bądź ważniejszy w oczach swoich przyjaciół, niż sławny w oczach wielu ludzi". I to czy każdy jest taki sam... Szczerze? - przemyślał chwilę - Chciałbym wiedzieć, co masz przez to na myśli... Że jesteśmy tacy sami. A jeśli nie masz chęci odpowiadać mi, nie musisz. - uśmiechnął się.

~Nathaniel Hourgard~

- Mhm... Więc o To ci chodzi. Może Ci nie udowodnię, ale niekoniecznie mam takie zainteresowania. Jestem pianistą i kończyłem szkołę muzyczną, słucham głównie muzyki klasycznej, a w dziewczynach wolę dostrzegać bardziej charakter niż wygląd. Choć i tak rzadko potrafię z jakąś porozmawiać, taka prawda. - westchnął - Uwierz, że czasem pozory mylą. Kiedyś też myślałem, że będę zupełnie odizolowany od wielu ludzi na tym świecie. Jednak gdy zacząłem poznawać, zawsze starałem się o to, by nikogo nie zrazić do siebie. - opowiadając trochę o swojej historii, po chwili usiadł po turecku także na trawie, utrzymując oczywiście od niej odległość. - Jestem bardziej filozofem, który swojej filozofii nie udowodni nikomu tylko sobie. - zaśmiał się, choć utrzymał potem powagę. - I jak powiedziałem na początku. Nie każę Ci zmieniać jak narazie tego jak mnie widzisz, bo to zależy tylko od Ciebie i tak samo nie mogę Ci udowodnić moich zainteresowań, poprzez same słowa.

~Nathaniel Hourgard~

- Typowe historyjki? Heh... Raczej nie wierzę w bestie. - po chwili wstał z ziemi i powiedział - Miło się z Tobą rozmawiało, ale zamierzam przejść się jeszcze po lesie, tak więc życzę miłej nocy. - z uśmiechem odwrócił się od niej i zaczął iść przed siebie wśród roślin i drzew leśnych.